Pachyman: "Het was niet opzettelijk, maar het kreeg wel een heel retro-uitstraling."

Al mijn albumhoezen zijn van mij. Ik hield me aan die logica. Het gebeurde allemaal op een nogal geïmproviseerde manier. In eerste instantie had ik alleen de naam van de plaat, Another Place. Ik sprak erover met mijn vriend Alex Bulli, een fotograaf. Hij bedacht het concept en mijn vrouw, Christine Fraguela, maakte zoals gewoonlijk het ontwerp op basis van de foto die de toon zette voor de visual. De shoot vond plaats in de studio van onze vrienden, Tropico Beauty, gerund door de Giraffe Sisters. We gebruikten accessoires die we van huis hadden meegenomen. Nadat de foto's waren gekozen, bekeek Christine verschillende ideeën voor de graphics.

Ik heb deze stoel en deze tafel meegenomen. Alex heeft de planten meegenomen, maar de televisie stond al in de studio toen we aankwamen. We zijn dol op de esthetiek van die oude, drukke platen uit de jaren 70 en wilden zoiets namaken. Maar op het laatste moment viel alles geïmproviseerd op zijn plek. Het hielp dat alle accessoires die we gebruikten een jaren 70-gevoel hadden. Het was niet opzettelijk, maar het kreeg uiteindelijk een heel retro-uitstraling.

We wilden een ietwat vreemde sfeer op de cover. Het was oorspronkelijk niet mijn bedoeling om het verontrustend te maken, maar ik ben blij dat dit beeld dat gevoel heeft opgeroepen. Dit betekent dat we tijdens de opnames een soort emotie hebben weten te creëren. Het is een minimalistisch album en de cover kan die emotie overbrengen. Hij is donkerder dan mijn vorige albums, dus misschien verklaart dat de ietwat verontrustende kant van de afbeelding. Ik vind het mooi hoe het blauw van mijn jasje opvalt en goed contrasteert met het oranje en geel. Normaal gesproken zie ik er niet erg comfortabel uit op foto's en hier zie ik er ontspannen uit. Daarom vind ik het een goede cover.